Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. Zamknij

Grafika ilustracyjna

Język Żyrafy czy Język Szakala?

Niekiedy obserwujemy w przestrzeni społecznej, w tym również w mediach, niepojące zjawisko agresji językowej. Czy można zmienić sposób komunikacji z innymi ludźmi? Nie jest to proste, ale możliwe. Praktyczne podpowiedzi przynosi nam metoda Porozumienia Bez Przemocy, gdzie pojawia się symbol Języka Żyrafy i Języka Szakala.

Porozumienie Bez Przemocy (angielski skrót NVC, polski – PBP) jest sposobem porozumiewania opracowanym przez amerykańskiego psychologa Marshalla Rosenberga. Twórca tej metody twierdził, że ludzie z natury skłonni są do porozumiewania się “bez przemocy”. Jednak presja czasu, kultury rywalizacji i dominacji, powoduje, że zapominamy o naszej naturze, zdolnej do współpracy i empatii.

PBP to sposób komunikowania się oparty na uczuciach i potrzebach. To metoda mówienia i słuchania budująca prawdziwe, żywe, bliskie, pełne zrozumienia i akceptacji relacje z innymi osobami w domu, w szkole, w pracy i w przestrzeni społecznej.
Język Żyrafy i Język Szakala nie są etykietami dla ludzkich zachowań, a sposobami komunikowania się.

Osoba posługująca się Językiem Żyrafy (Językiem Serca), gdyż żyrafa jest najwyższym zwierzęciem lądowym z największym sercem) potrafi uważnie słuchać, rozpoznaje i rozumie uczucia i potrzeby własne i drugiej osoby oraz otwarcie je wyraża w sposób nie raniący innych.

Język Szakala to słowna przemoc, wszelka forma wywierania wpływu, ignorowanie drugiego człowieka, jego potrzeb, uczuć, stawiania się ponad nim. Ta forma komunikacji zawiera w sobie atak, krytykę, osąd. Język Szakala pełen jest stereotypów, uprzedzeń, chęci dominacji w kontaktach z drugą osobą.

Porozumienie bez Przemocy – 4 kroki w celu budowania dobrej komunikacji.

Krok 1: Obserwacja – opisujemy to co widzimy, to fakty bez oceniania.
Krok 2: Nazwanie uczuć (własnych lub 2 osoby).
Krok 3: Wyrażenie potrzeb, które ukrywają się za uczuciami.
Krok 4: Wyrażenie prośby, czyli sformułowanie konkretnego działania, możliwego do realizacji w określonym czasie i określonej przestrzeni.

Przykłady:
(2) Nie lubię, (1) kiedy skaczesz po kanapie, (3) bo martwię się, że spadniesz. (4) Poskacz proszę po materacu (4).
Kiedy widzę cały zlew niepozmywanych naczyń (1), to jest mi przykro, (2) bo potrzebuję pomocy/współpracy w pracach domowych (3). Czy mógłbyś pozmywać naczynia zanim pójdziesz spać? (4).

Kiedy słyszę gdy głośno krzyczysz słowo „Nie” (1), czy to znaczy, że czujesz złość (2) i czy chciałabyś mi w ten sposób powiedzieć, że czujesz się zmęczony i nie chcesz teraz pozmywać, tylko później (3). Czy mógłbyś powiedzieć mi o tym spokojnym, umiarkowanym tonem głosu (4).

Liścik, który dzisiaj rano dostałam od Ciebie (1), bardzo mnie ucieszył (2), bo miło jest wiedzieć, że jestem dla Ciebie ważna (3). Czy mogę zrobić coś dla Ciebie co sprawi ci również przyjemność? (4).

U podstaw konstruktywnego rozwiązania problemów czy konfliktów w rodzinie i w szkole leży prawidłowa komunikacja. Zmiana stylu prowadzenia dialogu służącemu budowaniu właściwych relacji z innymi ludźmi jest dłuższym procesem, ale warto doskonalić praktyczne umiejętności dobrej i otwartej komunikacji. Zachęcamy do szerszego zapoznania się z metodą Porozumienia Bez Przemocy poprzez sięgnięcie do różnych publikacji i informacji w internecie.

Autor: Ewa Kotowska - pedagog